บทที่ 119 มิสะแห่งเดธโน้ต (50%)

“เดี๋ยวผมเดินไปส่งหาเพื่อน”

วาจาขันอาสาอย่างนุ่มนวลนั้นไม่ได้ทำให้คนฟังรู้สึกดีแม้ต่อน้อย ดวงตาของหล่อนเบิกกว้าง หากแต่กลับมิอาจขัดขืนได้ ที่สุดหล่อนก็เดินตามแรงดันของมือใหญ่ไปถึงโต๊ะที่เพื่อนๆ นั่งดื่มอยู่ ดีที่วันนี้พัดชาไม่มา ไม่งั้นไม่อยากจะคิดเลยว่าอะไรจะเกิดกับหล่อนบ้าง แค่เพื่อนๆ ที่เห็นเหตุ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ